piękny wiersz o morzu Options

piękny wiersz o morzu Options

Blog Article

50. „Głos morza przemawia do duszy. Jego kojący dotyk otula ciało w miękkim, bliskim uścisku.” – Kate Chopin

38. „Bo nie ma nic piękniejszego od nieustającego uporu z jakim morze składa pocałunki linii brzegowej, nie zrażając się tym, że za każdym razem zostaje odepchnięte.” – Sarah Kay

Komentarz: Benedetti mówi o morzu jako o czymś tajemniczym, pełnym ukrytych wiadomości; opisuje jego fale, wody i poprzedzający go brzeg.

51. „Poczułam rozległość i głębię oceanu okrywającego cały ziemski glob, od czasów, gdy miliardy lat temu zrodziło się w nim życie, poprzez wszystkie przemijające egzystencje i śmierci, niekończące się fale pływającej rozkoszy i ciche straty wspaniałych stworzeń z płetwami i łuskami, mackami i skrzydłami, kolorowych i przezroczystych, małych i ogromnych, przychodzących i odchodzących. Ocean widział już wszystko.” Sally Andrews

forty five. „Mogłabym nigdy nie opuszczać wybrzeża; zapach nieskażonego, świeżMoi i wolnego morskiego powietrza jest jak chłodna, uspokajająca myśl.” – Helen Keller

87. „Ry¬bacy wiedzą, że morze jest niebez¬pie¬czne, a sztorm straszli¬wy, jed¬nak nig¬dy nie trak¬tują tych niebez¬pie¬czeństw ja¬ko wys¬tar¬czające¬go po¬wodu do te¬go, by po¬zos¬tać na brzegu.” – Vincent Van Gogh

przez Powiał wicher bujny — i szeleszcząc wpada W rozpoztarte żagle, szamoce linami, Pełnemi go garnie łakomie piersiami Wędrowna na łodzi gromada. Dalejże na morze!

Mamy liczne opisy krajobrazów nadmorskich, samego morza, jak i ludzi z nim związanych. Zwieńczeniem serii jest realistyczny wiersz o kapitanie wiozącym afrykańskich niewolników na sprzedaż do Brazylii.

Gdyż Duch nie pozwoli tego zniszczyć. W kwestii cenzury zgadzam się z Tobą ale też wiesz że pod komentarz można podciągnąć wszystko nawet to co nim nie jest. Pozdr

przez Chociaż to nie mój kraj rodzinny, Ale w pamięci go zatrzymam. Smak soli jest w tym morzu inny I woda delikatniej zimna. Piach na dnie niby kreda biała, Powietrze jak upojne miody, Różowozłote sosen ciała Obnażył cichy czas zachodu.

Heinem kierował podziw dla odmienności, ponieważ ten urodzony w głębi lądu poeta ukochał niezrozumiałe jeszcze wtedy dla większej rzeszy ludzi morze. Przepojone tajemnicą głębie fascynują, ale wzbudzając obawy aż się proszą o demonizowanie ich znaczenia. Nie dziwne więc, że i Heinrich Heine uległ pokusie naznaczenia morza nieczystą potęgą. Być może, kiedy się czegoś boimy, to tym łatwiej niektórym z nas przychodzi nadawanie ciemnej potędze cech piękna.

Stała się znana publiczności dopiero po śmierci samotnika w 1886 roku. Jej poezja jest zazwyczaj krótka i pełna metafor. Tutaj używa morza jako metafory wieczności.

Tak właśnie się rodzą marzenia a każdy czytelnik morskiej poezji wyzwoli inne pragnienia. Jedni zapragną nieśmiertelności, inni zechcą objąć rozumem bezkres niepojętego, a pozostali struchleją na widok morskich widziadeł. To wszystko przewidział Heinrich Heine i plastyczną oprawą nadał tym zjawiskom kształtów poezji kojącej jak fale i jednocześnie niepokojącej jak zbliżająca się na horyzoncie burza.

Ktokolwiek na niego patrzy, widzi to po raz pierwszy, zawsze Z zaskoczeniem to wszystko podstawowy piękny wiersz o morzu urlop, piękny